Los Angeles

De laaste bestemming voor we weer naar huis gaan;Los Angeles. Vanuit Lake Havasu City zijn we donderdag naar Los Angeles gereden. Een reis van dik vijf uur inclusief een zandstorm onderweg. Er stond nogal wat wind en vanaf een afstandje kon je wel zien dat het zand gewoon door de lucht heen werd geblazen. De harde wind reed ook niet echt fijn. Toen het weer wat rustiger werd, kreeg ik op m'n telefoon een noodbericht over de zandstorm die achter ons lag en waarin werd geadviseerd om als het niet nodig is, niet de weg op te gaan. Gelukkig hadden wij dat stuk al gehad en werd het dichter bij LA steeds beter weer en in LA zelf een mooie, warme dag.

Na het inchecken zijn we meteen op pad gegaan. Ons hotel ligt vrij centraal, aan Sunset Boulevard. We besloten naar Hollywood Boulevard te gaan, een paar blokken verder op. Dit bleek toch nog wel een heel stuk lopen te zijn om bij de Walk of Fame te komen. Heen was niet zo erg, weer helemaal terug is minder leuk. 

Het stuk van Hollywood Boulevard waar de walk of fame was, was leuk om te zien. Er hangt een gezellige sfeer, er zijn allerlei leuke winkels en bezienswaardigheden en veel mensen op straat die je proberen te entertainen. Niet veel verder, als je het toeristische gedeelte voorbij bent, kom je vooral veel zwervers, seksshops en rommel tegen. Een groot verschil dus. Na de Walk of Fame hebben we onze lange walk terug gemaakt naar het hotel. Het werd al wat schemerig en ik had gelezen dat je in Griffith Park een mooi uitzicht over de stad zou hebben. We waren niet de enige daar, het stond er vol auto's.  Vanaf hier kun je ook goed de Hollywood-letters zien. Dit schijnt daarvoor een van de beste plekken te zijn, maar alsnog zijn de letters vrij ver weg. Na een paar rondjes hebben we een parkeerplek kunnen vinden en na het ondergaan van de zon alle lichtjes van de stad onder ons. Zover je kunt kijken zie je lichtjes van gebouwen en het verkeer en de een na de andere helicopter of vliegtuig door de lucht vliegen. 

De volgende ochtend zijn we naar Santa Monica gereden, aan de kust. Het was heerlijk strandweer. Ondanks dat was het best rustig, want het was natuurlijk gewoon een doordeweekse werkdag voor veel mensen. We zijn in Santa Monica de pier op geweest, vol kermisattracties en kraampjes met souvenirs en eten en drinken. Leuk om hier even rond te kijken. Natuurlijk zijn we ook even het strand op geweest en hebben we pootjegebaad in de zee. Na Santa Monica zijn we doorgereden naar Venice Beach. Dat was best wel een contrast. Venice Beach is een stuk ruiger. Een mengelmoes van allerlei culturen door elkaar, veel straatartiesten met zelf in elkaar geknutselde 'kraampjes' waarin je de meest aparte zelfgemaakte dingen kunt kopen. Een boel daklozen ook en de 'boulevard' doet sowieso armoediger aan dan Santa Monica doordat de gebouwen slecht onderhouden en rommelig zijn. Toch hing er wel een goede sfeer door de gezelligheid die de straatartiesten er maakten en de mengelmoes van allerlei mensen door elkaar heen. 

Die avond waren we van plan om een baseball wedstrijd van de LA Dogers te bezoeken. Tegen een uur of drie zijn we daarom in de auto gestapt, terug naar het hotel om ons snel op te frissen en dan richting het stadium te gaan. Heel ruim van te voren al dus, want hier is het overal druk op de weg. Het is niet eens zo dat je in de file staat, maar op elke straathoek sta je weer stil voor het stoplicht. Al met al deden we over 30 km meer dan een uur. Buiten de drukte om is het hier wel vrij makkelijk om de weg te vinden, ook al is LA immens groot. Iets na vieren waren we terug in het hotel en we wilden om vijf uur weer in het stadion zijn voor de tickets. Dat ging gelukkig een stuk sneller. Het zou nog even duren voordat de wedstrijd begon, maar buiten dat om was het al een belevenis opzich. Wij zaten in een all you van eat gedeelte. Met twee hotdogs per persoon, een halve liter cola en een zak popcorn voelde ik me al een vreetzak, maar vergeleken bij de Amerikanen waren wij echt heel beschaafd. Ik vroeg me al af wat ze daar allemaal met een grote sporttas deden bij zo'n wedstrijd, maar die gaat dus mee naar huis met een maandvoorraad aan hotdogs, nacho's en popcorn. Mijn buurvrouw in het stadion vond het maar raar dat wij dat niet deden en ik er aankwam met een klein schoudertasje... 

Voordat de wedstrijd begon werd er afscheid genomen van Vin Scully, al 67 jaar commentator bij de Dodgers. Een soort Mart Smeets zeg maar. Een hele happening, leuk om mee te maken. Toen was het tijd voor het volkslied en de wedstrijd zelf. De sfeer daar was geweldig. Zo leuk om eens mee te maken! De wedstrijd zelf was ook leuk, mar duurde erg lang. We zijn dan ook iets eerder weg gegaan, want we waren er al om 5 uur en om elf uur moesten er nog twee innings gespeeld worden. 

Vandaag was dan echt de laatste dag. We besloten om zelf nog wat rond te rijden en ons niet meer te druk te maken de laatste dag. Na een lekker ontbijt bij de Starbucks om de hoek; overigens op bijna elke hoek hier, zijn we in de auto gestapt. Als eerste nogmaals naar Griffith Park om nu het uitzicht over de stad bij daglicht te zien. En wat is het hier echt groot! Overal waar je kijkt zie je gebouwen en de vliegtuigen vliegen af en aan. Heel indrukwekkend, de grootste stad waar we beide ooit geweest zijn. 

Vervolgens zijn we richting Beverly Hills gereden, waar de grote sterren schijnen te wonen. Niemand gezien, maar aan de huizen te zien moeten ze daar vast wel wonen. Leuk om even doorheen te rijden, al staan de echt hele grote villa's achter hoge hekken. Ook een ritje door Rodeo Drive kon niet ontbreken. De duurste straat van LA met dikke dure auto's langs de kant van de weg en winkels van onbetaalbare schoenen-, kleding-, en sieradenmerken. 

Om de vakantie relax af te sluiten zijnwe nogmaals naar Santa Monica gegaan. Eerst een late lunch en vervolgens nog even naar de pier en het strand, want nergens krijg je meer het vakantiegevoel dan op het strand aan zee. 

Het is hier nu negen uur in de avond en we zijn beide loom van een lange dag in de zon. Morgenochtend vertrekken we vroeg naar het vliegveld voor de vlucht terug en dan zitten de 3,5e week er op. De tijd is voorbij gevlogen en we gingen van het ene hoogtepunt naar het andere. We hebben zoveel gezien en gedaan in een relatief korte tijd en gaan met een hoop mooie herinneringen en ervaringen terug naar Nederland. Maandag om kwart over tien Nederlandse tijd staan we als het goed is weer met beide benen op de grond; terug naar het gewone, maar ook heel leuke leven. Daar denken we vast nog veel terug aan de afgelopen weken. 

En als ik even niet meer weet wat we allemaal hebben gedaan, kan ik het zo weer terug lezen en zien. Het was erg leuk om ook van deze reis weer een verslag te schrijven en de reacties die jullie er op hebben gegeven hebben het nog leuker gemaakt. Ik heb niet overal altijd direct op gereageerd, maar zeker wel alles gelezen. Bedankt daarvoor!